Έδώ στό Μαγευτικό Ξυλόκαστρο έχουμε τήν εύτυχία νά συνομιλούμε μέ έναν έξέχοντα Άνθρωπο τών γραμμάτων καί τής ποίησης, τόν καθηγητή Φυσικής καί ποιητή Τάκη Μιχόπουλο, ό όποίος πάντοτε μέσα άπό τό ποιητικό του άλώνι τής Κορακοφωλιάς έγραφε καί μιλούσε άφτιασίδωτα μέ λίγα λόγια γιά τόσα πολλά σε βαθμό πρωτοφανέρωτο σύμφωνο μέ τήν έντεινόμενη άνάγκη τών καιρών, όπως ό ίδιος έλεγε...Μέσα άπό τό βιβλίο του διάλεξα ένα ποιήμα πού 'χε γράψει στίς 25/10/ 1997 μέ τόν τίτλο...
ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ
Είναι ό κατήφορος πολύς άκόμα......
Έσείς, μ όλη τή θλίψη καί τό μόχθο σας
δέν τίς κρατάτε τίς κολόνες
Τά φώτα θά βουλιάζουνε....
Ό λόγος σας ό καθαρός, τά βήματά σας,
θά μείνουνε μιά χούφτα σπόρος
γιά τή γή, τό χώμα
τή νέα ζωή μέσα στό φώς
Είναι ό κατήφορος πολύ άκόμα......
Δυστηχώς γιά μάς, ό ποιητής δικαιώνεται στά λόγια του, προβλέπει όπως έλεγε καί συνεχίζει νά λέει, γιά τίς άνάγκες τών καιρών συμπεριλαμβανομένης τής σημερινής κρίσης. Όμως τότε άλλά καί τώρα, ό λαός άναπαύεται στήν χλιδή καί στούς...καναπέδες του! Δυστηχώς....
Κι όπως έλεγε σέ ένα άλλο ποιήμα του μέ τίτλο ΟΤΑΝ..
*Όταν δέ σούρθε νά ζυγίσεις τή γροθιά
άς πούμε σέ μαχαίρι
γιά κάποιο δίκιο 'η κάποιο φώς
Δέν έδεσες
κι είσαι άγουρος
κι είσαι μισός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου